Touren in San Cristobal de Las Casas
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sander en Albert
25 Januari 2009 | Mexico, San Cristóbal de las Casas
We komen dinsdag 6 januari ´s morgens vroeg aan in San Cristobal, waar het qua gevoelstemperatuur net boven nul is. Het Rossco Backpackers Youth Hostel zal ons onderkomen zijn voor de komende (drie) dagen. We pakken als eerste het ontbijt mee om 8.15 uur en slapen in de ochtend in onze private room met balkon en hangmat. Het weer is hier op zich prima, maar de zon is waardevol, omdat laat in de ochtend de temperatuur omhoog gaat en om een uur of 4 de temperatuur al weer naar beneden keldert. Gedurende ons verblijf hier zijn we elke dag van plan om een warme trui te kopen, maar het idee dat Sander het gewicht van twee joekels van truien zal moeten opvangen in zijn rugzakje speelt hem parten, Albert niet, maar koopt geen trui. Om 14.00 uur bezoeken we het stadje, ontmoeten we echt schitterende vrouwen (geen Mexicaanse!) en eten we in een goed restaurant pasta´s met zalmen en hamburgers met wijnen, bieren en koffie´s. Daar onze vaders beweren dat je in de plaatselijke kroeg het beste de weg kunt vragen, besluiten we in een klein cafe in een gezellig winkelstraatje de weg naar een lekker koud pilsje te vragen. Echter wordt dat biertje in een vloeiende beweging door beide heren in een keer achterover gegooid, omdat zich naast ons een homofiele heer bevindt die vreemde trekjes heeft richting onze kant. Later terug in het hostel besluiten we vroeg te gaan pitten en maken we ons op voor een sportieve uitdaging de volgende dag in de hooglanden van Mexico.
Miercoles 7 Enero gaan we na een wederom goed ontbijt naar ´Los Pinguinos´ om een paar mountainbikes te huren. ´Cerrado hoy estoy enfermo´ stond op een briefje op de deur. Vol goede hoop dat de fietsenverhuurder aan de andere kant van het stadje niet gesloten en ziek zou zijn, lopen we via het Plaza 31 de Marzo (centraal plein) naar de andere kant van de stad. We huren de mountainbikes die van redelijke kwaliteit zijn en slaan een eet- en drankvoorraad in voor die dag, bestaande uit broodjes met worst, veel water en coca cola voor de suikers.
Fietsen in Mexico verschilt in een aantal opzichten van fietsen in Nederland. In Mexico is/zijn:
- geen fietspad
- slecht wegdek vol met gaten
- geen vangrail
- Indiaanse kindertjes die je door de kieren van een schuurtje aan staan te gapen.
- heeft de inheemse bevolking geen idee wat Holanda is, laat staan waar het ligt. Ook hebben ze nog nooit gehoord van Europa.
- immens steile beklimmingen
- immens steile afdalingen
- de fietser de meest kwetsbare verkeersdeelnemer evenals in Nederland, maar worden de verkeersregels afgestemd op de automobilist ipv op de voetgangers en fietsers.
- geen borden
- ongelooflijke drempels
Fietsen in de bergen van Mexico, wielrenner Rasmussen weet er alles van, viel behoorlijk tegen. De dag verliep als volgt:
We fietsen het stadje uit en Sander waarschuwt Albert zijn krachten te sparen voor het klimmen in de bergen richting een klein dorpje kilometers verderop. Na een druk kruispunt begint de tocht dan echt. Op slecht wegdek begint een kilometerslange beklimming. We fietsen bijna achteruit met onze 21 versnellingen. Na 20 minuten zijn we gedwongen te stoppen en water te drinken. Vijf minuten later vervolgen we onze weg met als doel het bereiken van een dorpje verderop. Echter het klimmen gaat nog een kilometer door.
De twee minuten die daarna volgen zijn zeer indrukwekkend te noemen. Albert zet de afdaling in en Sander komt in zijn wiel. Albert voelt de adem in zijn nek. De flinke afdaling gaat gepaard met veel scherpe bochten. Auto`s passeren ons maar houden voldoende rekening met de Europees getinte gringo`s. Dan wordt de volgende klim ingezet. Aangekomen op een punt ruimschoots voorbij het beoogde dorpje besluiten we te stoppen bij een soort geimproviseerd restaurantje, en onze broodjes met worst meester te maken. Daarnaast een ijskoude Coca Cola voor de benodigde suikers. We fietsen terug naar San Cristobal de Las Casas en aan het eind van de rit hebben we een geweldig lange afdaling. Gelukkig zijn we voorzien van een goede uitrusting (incl. helm). Het geeft een geweldige kick om zo hard te gaan. Terug in het stadje fietsen we richting de tempel aan de oostkant en Albert neemt een kijkje op de berg (het was niet de tempelberg).
Die avond eten we in een goed restaurant pasta´s met zalmen en papas frites met wijnen, bieren en koffie´s. Daarna gaan we naar een kroegje met live-muziek.
De volgende dag, donderdag 8 januari, bezoeken we Cañon del Sumidero. Een natuurreservaat zo´n 60 kilometer van San Cristobal vandaan de bergen in. Deze tour hebben we geboekt vanuit ons hostel. ´s Morgens vroeg worden we stipt op tijd (9 uur) opgehaald door een collectivo (busje), waar nog twee plaatsen beschikbaar zijn. Dat komt goed uit want sander en albert zijn met z´n tweeen. De foto´s van deze tour hebben onze nieuwsgierigheid vanaf het eerste moment al gewekt.
Het ontbijt in het Backpackers Youth Hostel is vrij karig, het fruit is steeds op. Dat brengt ons op het idee om nog voor 9 uur onze rugzakjes vol bananen uit Panama te stouwen en snel wat geroosterd brood met goedkope jam naar binnen te werken.
Terug naar het busje, er zit een groep Fransen in, die we later in Palenque opnieuw tegenkomen, veel backpackers zien we gedurende onze trip terug, en wat Germanen en een handjevol Mexicanen. Na drie kwartier komen op plaats van bestemming, gelegen ten oosten van Tuxtla Gutierrez. In 1981 is de hydro-elektrische (stuw)dam, aan de noordkant van het reservaat, afgerond waardoor de Rio Grijalva is ingedamd en zo een 25-km lang reservoir vormt.
Daar aangekomen zien we de prachtige brede rivier Rio Grijalva, bruin water dat een behoorlijke stroming heeft. Zouden we hier misschien een krokodil in levende lijve tegenkomen, voor het eerst in onze levens?
Een kwartier na aankomst stappen we in een flinke speedboat aangedreven door twee 200 pk V6 motoren. We zitten naast twee Vlaamse oudere mensen (omgeving Brugge), die hun dochter hebben opgezocht in Mexico. De dochter zelf zit overigens naast de MExicaanse kapitein en fungeert vrijwillig als tourguide en talk. Erg handig omdat ze vloeiend Nederlands, Frans, Engels en Spaans spreekt. We vertrekken en al rap maken we een scherpe bocht naar rechts. Een krokodil van een jaar of twintig ligt ons op een rots aan te gapen. Ze maakt een ongeinteresseerde indruk. Echter voor ons is het een fabuleuze ervaring om voor het eerst oog in oog te staan met zo´n aligator. Verder zien we veel Canadese (witgekleurde) en Mexicaanse (zwarte) pelikanen (immense snavels). Ook treffen we leguanen en zes andere min of meer (mas o menos) grote krokodillen. Wat een luie beesten zijn dat! Ze moesten is weten hoe hard wij werken hier! We varen verder langs drie bekende rotsen die het schild vormen van de staat Chiapas, stalagtieten, watervallen en meer. De Vlaamse gids vertelt aan het eind van de rit dat ze in Palenque woont en werkt en geeft ons een flink aantal tips waar te overnachten, wat we zeker niet moeten laten (Banana Colada) en wat wel.
Op de terugweg maken we een tussenstop in een klein dorp waar we Mexicaanse scholiertjes op de foto zetten. Wel apart, overal waar we ons begeven beginnen meisjes en vrouwen te giechelen en te smoezen.
Intrigerende en spannende verhalen brengen ons de volgende dag naar Palenque, waarover binnenkort onze avonturen verschijnen op albertensander.waarbenjij.nu. Hier staat ons pas wat te wachten. De avonturen zijn inmiddels voor vele Pesos verkocht aan een aantal internationale televisiezenders.
Miercoles 7 Enero gaan we na een wederom goed ontbijt naar ´Los Pinguinos´ om een paar mountainbikes te huren. ´Cerrado hoy estoy enfermo´ stond op een briefje op de deur. Vol goede hoop dat de fietsenverhuurder aan de andere kant van het stadje niet gesloten en ziek zou zijn, lopen we via het Plaza 31 de Marzo (centraal plein) naar de andere kant van de stad. We huren de mountainbikes die van redelijke kwaliteit zijn en slaan een eet- en drankvoorraad in voor die dag, bestaande uit broodjes met worst, veel water en coca cola voor de suikers.
Fietsen in Mexico verschilt in een aantal opzichten van fietsen in Nederland. In Mexico is/zijn:
- geen fietspad
- slecht wegdek vol met gaten
- geen vangrail
- Indiaanse kindertjes die je door de kieren van een schuurtje aan staan te gapen.
- heeft de inheemse bevolking geen idee wat Holanda is, laat staan waar het ligt. Ook hebben ze nog nooit gehoord van Europa.
- immens steile beklimmingen
- immens steile afdalingen
- de fietser de meest kwetsbare verkeersdeelnemer evenals in Nederland, maar worden de verkeersregels afgestemd op de automobilist ipv op de voetgangers en fietsers.
- geen borden
- ongelooflijke drempels
Fietsen in de bergen van Mexico, wielrenner Rasmussen weet er alles van, viel behoorlijk tegen. De dag verliep als volgt:
We fietsen het stadje uit en Sander waarschuwt Albert zijn krachten te sparen voor het klimmen in de bergen richting een klein dorpje kilometers verderop. Na een druk kruispunt begint de tocht dan echt. Op slecht wegdek begint een kilometerslange beklimming. We fietsen bijna achteruit met onze 21 versnellingen. Na 20 minuten zijn we gedwongen te stoppen en water te drinken. Vijf minuten later vervolgen we onze weg met als doel het bereiken van een dorpje verderop. Echter het klimmen gaat nog een kilometer door.
De twee minuten die daarna volgen zijn zeer indrukwekkend te noemen. Albert zet de afdaling in en Sander komt in zijn wiel. Albert voelt de adem in zijn nek. De flinke afdaling gaat gepaard met veel scherpe bochten. Auto`s passeren ons maar houden voldoende rekening met de Europees getinte gringo`s. Dan wordt de volgende klim ingezet. Aangekomen op een punt ruimschoots voorbij het beoogde dorpje besluiten we te stoppen bij een soort geimproviseerd restaurantje, en onze broodjes met worst meester te maken. Daarnaast een ijskoude Coca Cola voor de benodigde suikers. We fietsen terug naar San Cristobal de Las Casas en aan het eind van de rit hebben we een geweldig lange afdaling. Gelukkig zijn we voorzien van een goede uitrusting (incl. helm). Het geeft een geweldige kick om zo hard te gaan. Terug in het stadje fietsen we richting de tempel aan de oostkant en Albert neemt een kijkje op de berg (het was niet de tempelberg).
Die avond eten we in een goed restaurant pasta´s met zalmen en papas frites met wijnen, bieren en koffie´s. Daarna gaan we naar een kroegje met live-muziek.
De volgende dag, donderdag 8 januari, bezoeken we Cañon del Sumidero. Een natuurreservaat zo´n 60 kilometer van San Cristobal vandaan de bergen in. Deze tour hebben we geboekt vanuit ons hostel. ´s Morgens vroeg worden we stipt op tijd (9 uur) opgehaald door een collectivo (busje), waar nog twee plaatsen beschikbaar zijn. Dat komt goed uit want sander en albert zijn met z´n tweeen. De foto´s van deze tour hebben onze nieuwsgierigheid vanaf het eerste moment al gewekt.
Het ontbijt in het Backpackers Youth Hostel is vrij karig, het fruit is steeds op. Dat brengt ons op het idee om nog voor 9 uur onze rugzakjes vol bananen uit Panama te stouwen en snel wat geroosterd brood met goedkope jam naar binnen te werken.
Terug naar het busje, er zit een groep Fransen in, die we later in Palenque opnieuw tegenkomen, veel backpackers zien we gedurende onze trip terug, en wat Germanen en een handjevol Mexicanen. Na drie kwartier komen op plaats van bestemming, gelegen ten oosten van Tuxtla Gutierrez. In 1981 is de hydro-elektrische (stuw)dam, aan de noordkant van het reservaat, afgerond waardoor de Rio Grijalva is ingedamd en zo een 25-km lang reservoir vormt.
Daar aangekomen zien we de prachtige brede rivier Rio Grijalva, bruin water dat een behoorlijke stroming heeft. Zouden we hier misschien een krokodil in levende lijve tegenkomen, voor het eerst in onze levens?
Een kwartier na aankomst stappen we in een flinke speedboat aangedreven door twee 200 pk V6 motoren. We zitten naast twee Vlaamse oudere mensen (omgeving Brugge), die hun dochter hebben opgezocht in Mexico. De dochter zelf zit overigens naast de MExicaanse kapitein en fungeert vrijwillig als tourguide en talk. Erg handig omdat ze vloeiend Nederlands, Frans, Engels en Spaans spreekt. We vertrekken en al rap maken we een scherpe bocht naar rechts. Een krokodil van een jaar of twintig ligt ons op een rots aan te gapen. Ze maakt een ongeinteresseerde indruk. Echter voor ons is het een fabuleuze ervaring om voor het eerst oog in oog te staan met zo´n aligator. Verder zien we veel Canadese (witgekleurde) en Mexicaanse (zwarte) pelikanen (immense snavels). Ook treffen we leguanen en zes andere min of meer (mas o menos) grote krokodillen. Wat een luie beesten zijn dat! Ze moesten is weten hoe hard wij werken hier! We varen verder langs drie bekende rotsen die het schild vormen van de staat Chiapas, stalagtieten, watervallen en meer. De Vlaamse gids vertelt aan het eind van de rit dat ze in Palenque woont en werkt en geeft ons een flink aantal tips waar te overnachten, wat we zeker niet moeten laten (Banana Colada) en wat wel.
Op de terugweg maken we een tussenstop in een klein dorp waar we Mexicaanse scholiertjes op de foto zetten. Wel apart, overal waar we ons begeven beginnen meisjes en vrouwen te giechelen en te smoezen.
Intrigerende en spannende verhalen brengen ons de volgende dag naar Palenque, waarover binnenkort onze avonturen verschijnen op albertensander.waarbenjij.nu. Hier staat ons pas wat te wachten. De avonturen zijn inmiddels voor vele Pesos verkocht aan een aantal internationale televisiezenders.
-
26 Januari 2009 - 05:13
Nath:
Eeej mannen!
Weg uit de dansende menigte?;) Mooi verhaal weer! Geweldig die beesten! Dat fietsen zou mij wat minder liggen, maar ook daar mijn respect :). Heb jullie foto's ook bekeken. Hahah, kreeg net de vraag, waarom lach je? Toen kwam net die man in de kopstand voorbij :).
Veel plezier verder, dat jullie maar voor nog meer mooie verhalen mogen zorgen!
X -
26 Januari 2009 - 08:41
Karin:
weer leuk om te lezen!
Hollanders op de fiets ..... altijd een attractie voor de locals hahahahhahah
Wat is het toch dat iedereen wel een keer de fiets pakt wanneer ze aan het reizen zijn???? :)
veel plezier nog!
-
26 Januari 2009 - 08:48
Mark:
Ik moet opeens denken aan een reactie die ik schreef tijdens jullie verblijf in taxco: ´Zozo mannen jullie zaten dus met de vinger tussen de deur, stoempend naar boven, sander aan het elastiek en dan opeens: de hemel op je dak!´ :D Tijdens de afdaling toch wel zo´n mexicaans krantje onder het shirt gedaan hoop ik....
Als jullie terug zijn dan moeten we in rdam pasta´s met zalmen en papas frites met wijnen, bieren en koffie´s eten ofwel drinken!
Kus -
26 Januari 2009 - 08:50
Mark:
ps. Ab, was je mij nou aan het bellen met die ballon? -
26 Januari 2009 - 17:47
Paul:
Gevoelstemperatuur rond het vriespunt is wel een beetje voor watjes. Vandaag gewoon minus 20 op de teller. Lekker verhaaltje overigens, had wel iets meer Maarten Ducrot bij gemogen :) -
26 Januari 2009 - 20:23
Petra:
Ik dacht jullie al dat ik jullie voorbij had zien komen op de Chinese Staats TV. Een 'Het is hier fantastischhhh' versie met Albert-san. (in een geruite bermuda)
Kusje doei -
27 Januari 2009 - 10:28
Loes:
Hoi avonturiers!
Wat een fietstocht, jullie zijn vast kilo's
afgevallen! Jullie zien wat voor je geld! Nu richting Cuba? Geniet
ervan! xx -
28 Januari 2009 - 18:23
Jeroen:
Mooi verhaal! Leuke ervaringen vooral. Jammer dat er geen huiskamervraag aan gekoppeld zit;) ben benieuwd naar de foto's van de 'echt mooie vrouwen' die niet mexicaans zijn.. wel een aderlating dat de enige van wie je aandacht krijgt dan een homofiele heer blijkt te zijn ;)
-
29 Januari 2009 - 12:16
Moniek:
Ha mannen, mooi beeldend beschreven verhaal weer! Het grote genieten spat van het scherm en dat is super om te lezen. Morgen naar Cuba, ben erg benieuwd hoe het jullie daar gaat bevallen. Wat ik erover gehoord en gelezen heb maakt mij in ieder geval erg enthousiast. Maar ja, ik zal het voorlopig met jullie beeldend materiaal moeten doen. Is ook leuk, ik kijk uit naar een volgend verhaal. Dikke kus XX -
31 Januari 2009 - 18:02
Jan-Willem:
Hey Albert,
Leuk om te lezen wat je zo allemaal meemaakt. Veel plezier nog en geniet er van.
Je neef. -
01 Februari 2009 - 19:30
Rita:
Hoi Wereldreizegers,
Jullie genieten wel een
prachtig reisverslag.
Een fijne tijd !!!!!
Groetjes van een wereld-
reizeger
-
02 Februari 2009 - 10:40
Bram:
Tv Rijnmond en omroep Gelderland! Ik zie jullie al helemaal staan op televisie bij een paar kroko's net als Steve Irwin!
Ik zou het zeker gaan kijken! Dat wel!
-
02 Februari 2009 - 18:26
Marieke:
Lopen jullie nou eigenlijk met sombrero's op je hoofd daar? :P -
03 Februari 2009 - 12:00
Marinka:
hee fietsbikkels!
Klinkt echt superleuk allemaal!! Ben benieuwd naar cuba!! Moest trouwens nog aan de wintersport van vorig jaar denken, want we vonden een CD in de auto, san jij weet het vast nog wel; een ontzettend leuk nummer met iets van 'mm lekker mmm' haha! veel plezier nog!
xx marink -
07 Februari 2009 - 10:57
Joost:
Leuk om te lezen man! Het gevoel van hard naar beneden gaan is idd super. Veel plezier nog verder gringo's! -
08 Februari 2009 - 18:15
Marga:
En ja hoor, hij heeft het weer geflikt: na een bloedstollende 10 km. tegen Bokko werd Sven Kramer weer wereldkampioen.
Van puur geluk dwarrelden er daarna mooie grote sneeuwvlokken uit de lucht.
Het volgende verhaal, please!!
xx Marga. -
10 Februari 2009 - 19:30
Tiny Nihot:
Lieve mannen,
Nog steeds lees ik met veel plezier jullie verhalen. Vanuit een nat Nederland, de hartelijke groeten.
Tiny. -
13 Februari 2009 - 07:55
Mark:
Mannen, ik wacht al dagen met smacht op een nieuw verhaal. Urenlang vertoef ik in de nabijheid van mijn pc, te wachten op dat ene verlossende mailtje. Het duurt nu echter wel erg lang, ik begin een beetje ongerust te worden. Ik vertrouw die Cubanen niet. Ps. neem wat goede sigaren mee.... :P kusje -
16 Februari 2009 - 19:16
Bianca En Katten:
Hey guys alles goed daar in mechico. Jullie beleven een hoop avonturen en ik lees jullie dagboek af en toe.Hoop dat jullie het nog steeds top hebben en schrijf vooral weer wat recents op jullie site.
Groetjes en een dikke knuf van Fitzie -
21 Februari 2009 - 03:40
Mark:
Fitzie???? Frits bedoel je? of was dat de overbuurman ;) hihi -
23 Februari 2009 - 14:04
Marga:
Vol verwachting zet ik mijn pc aan............zou er nu dan toch eindelijk........maar, zucht, weer niks.........
Het wordt haast ondraaglijk het afkicken van de verhalen van jullie.
HELP!!!
Ik moet naar een therapeut.............
Want zelfs al zap ik me rot, ik heb op geen enkele zender dan ook maar 'n glimp van jullie op kunnen vangen.
Oh arme alle andere hunkeraars....misschien moeten we een praat groep oprichten..
Ondanks alles tóch liefs van
Marga. -
23 Februari 2009 - 20:03
Ben:
Hallo Mexboys,
Prachtige verhalen tot nu toe, goed geschreven dus hartstikke leuk om te lezen. Waar blijft het vervolg? En
de details over de (avonturen met) de dames onderweg zijn wat summier: niet geschikt voor deze site? Binnenkort ga ik weer op "avontuur" naar Griekenland, daarom even deze vraag: zijn jullie van plan na terugkomst (mei?) weer in mijn huis te trekken? Zo nee, dan ga ik naar andere liefhebbers uitkijken. Goeie reis nog verder en adios!
Ben -
23 Februari 2009 - 20:31
Sander (blaue Jacke):
Hé boys,
Radiostilte? Moeten we ons zorgen gaan maken? Ik begin die vermakelijke verhalen nl. een beetje te missen...
Ciao!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
