Blanco...Rojo....Cafee

Hola lezers en lezerinnen,

Eindelijk is hier dan weer een bericht van jullie Barendrechtse helden vanuit Mexico. De afgelopen week hebben we onze backpacks laten rusten in het zonovergoten Puerto Escondido!!!

De busreis van Acapulco naar Puerto Escondido is een lange (9 uur) en donkere (gedurende de nacht), maar met een topbestemming in het vooruitzicht. In de bus kunnen we maar moeilijk onze slaap vinden en wanneer we uiteindelijk om half 8 in de ochtend arriveren in het surfdorp zijn we allebei compleet gesloopt.

Voordat we de busreis begonnen hebben we van onze reisvriend Andre, de Amerikaan uit het vorige verhaal, de tip gekregen om in hotel Villa Mexicana te verblijven. Het zou er goedkoop zijn en het hotel bevindt zich bovendien op nog geen 50m afstand van het strand. Andre vertrok een dag eerder en heeft zich inmiddels in dat hotel gevestigd.
Van ex-globetrotter Thomas hebben we echter de tip gekregen om in hotel las olas te verblijven. Dat is een hotel bestaande uit een aantal cabañas, kleine houten hutjes, aan het strand. Aangezien zijn vorige tip, hostel K3 in Acapulco al een schot in de roos was, besloten we bij aankomst allereerst een kijkje te nemen bij de laatste tip, die van Thomas dus. Eenmaal bij hethotel aangekomen blijken de cabañas 600 pesos per nacht te kosten. Deze hoge kosten zijn ivm het huidige hoogseizoen. Jammer, maar helaas..dit gaat ons budget te boven. Wanneer we vragen naar het hotel van onze andere tipgever blijkt dat op nog geen 100m te liggen. Prima dus...we boeken daar een kamer voor 3 personen voor 150 p.p per nacht. Een goede tweede optie. Aangezien het hotel aan dezelfde straat ligt als Las Olas hoeven we ook hier allen de straat over te steken en dan ben je bij het strand.

De eerste dag bestaat uit slapen en de straat verkennen. Natuurlijk gaat ook de zwembroek aan en huren we een bodyboard. We vinden de golven van het formaat Biarritz in Frankrijk, we hadden hier meer van verwacht.
Van het plaatsje Puerto Escondido zijn we zeer gecharmeerd. Het is toeristisch, maar op een hele andere manier als in Acapulco. Je kunt hier echt tot rust komen.

De volgende dag begint direct lekker. Sander heeft de nacht niet goed kunnen slapen ivm steken in zijn hand. Deze hand blijkt die ochtend enorm dik te zijn. Het eerste wat we die dag doen is naar het Cruz Rojo, oftewel het Rode Kruis om te gaan bekijken wat er loos is. Eenmaal daar aangekomen treffen we een gebouw aan dat bij ons al de nominatie slopen had gekregen bij de bouw ervan. Het zag er niet uit. De man die ons hielp had een mooi wit pak aan, dat dan weer wel! Op het eerste gezicht een echte deskundige. Sander stak zijn hand uit en liet de zwelling zien. Zonder aarzelen stelt de beste man direct een diagnose vast. Een ontsteking. 5 dagen antibiotica. De dokter loopt naar een andere kamer en overhandigt Sander even later zonder blikken of blozen zijn medicijn. Sander kijkt eens goed naar het doosje en vraagt een beetje lachend aan de dokter, "hier staat dat ik het spul vaginaal in moet nemen, klopt dat"??? De dokter kijkt op en verontschuldigt zich voor het geven van het verkeerde doosje...ze lijken allemaal zo op elkaar zegt ie. Dat klinkt geruststellend! Gelukkig is vaginaal een universeel woord, anders had Sander na een week pillen slikken borstvoeding kunnen geven!

Terug bij het hotel gaan de zwembroeken weer aan en besluiten we dat de kleur bruin ons vast beter zal staan dan onze huidige kleur wit. Oftewel factor 20 wordt ingeruild voor factor 12 en vol goede moed naar het strand! Er is alleen 1 probleem en dat is dat we nog geen badhandoeken hebben. Albert had er een gekocht in Acapulco, maar die is hij daar vergeten. Slimme jongen! We hebben 3 keer de complete straat afgelopen met wel 50 strandwinkeltjes en evenveel keer gevraagd of er handdoeken te koop zijn, maar verder dan 1 handdoek voor 500 pesos komen we niet. Die handdoek kopen we niet en teleurgesteld lopen we terug richting hotel. Wanneer we het nog 1 keer proberen is het na 2 uur eindelijk raak!!! We hebben allebei een afschuwelijk lelijke Puerto Escondido handdoek voor 150 pesos de man. Albert heeft een groene en Sander, nationalistisch als hij is, een oranje.
Die dag hebben we heerlijk op het strand gelegen!! Een prima dag en de kleur wit hebben we voorgoed achter ons gelaten, voor de komende 5 maanden welteverstaan! Het is alleen niet het beoogde bruin waar we onze withuisen voor hebben ingeruild. Als ware engelsen liepen we het strand af. Een kreeft is er niets bij! Verschrikkelijk!!!

Op woensdag lijkt het ons gezien onze nieuwe huidskleur beter om de zon te mijden en de dag door te brengen in de schaduw. Puerto escondido leent zich daar echter goed voor. We slijten de dag al hangend in een heerlijke hangmat met voor Albert bier en pina caolada en voor Sander louter cola!! (de medicijnen zijn het excuus)
Wanneer de zon het hoogst staat besluiten we en ander onderkomen te zoeken en dit vinden wij in een bioscoop. Ja mensen, er is iemand in Puerto Escondido geweest die op het geniale idee kwam een bioscoop te maken aan het strand. Je mag er zelf je film uitkiezen en dan kun je heerlijk van de film genieten. We hebben Memento gekeken. De kenners weten dat dit een steengoeie film is!

De kerstdagen komen we vervolgens door met temperaturen van rond de 30 graden. Van een echt kerstgevoel is geen sprake. Volgend jaar beter zeggen we maar.

Ondertussen heeft Albert zijn eerste surfles gehad. Sander kan helaas niet mee vanwege zijn dikke hand. Na 2 uur is albert weer terug van surfles en hij is helemaal kapot. Het ging goed, maar het peddelen door het water maakt het heel zwaar. Albert snapt nu waarom alle surfdudes zo gespierd zijn. Nog even trainen Ap!

Op donderdag besluit Andre verder te gaan naar Oaxaca. We zijn hem eerlijk gezegd ook een beetje zat, dus wij besluiten wijselijk om nog 2 dagen te blijven. We dienen wel van kamer te veranderen, omdat de huidige kamer zonder andre te duur wordt. We slapen de volgende 2 dagen in de dorm. Een ruimte voor 6 personen. We betalen 80 pesos per nacht. Helemaal niks dus. In de dorm aangekomen blijken er 7 mensen te slapen. Aangezien er maar 6 bedden zijn roept dit bij ons enige vraagtekens op. We slapen met 4 vrouwen en 1 mexicaan op de kamer en die mexicaan slaapt op de grond. Prima!

Overdag vertoeven we op het strand. De golven waren inmiddels het Biarritz-niveau voorbij gegaan en hadden het angst-punt bereikt. Wat een enorme golven. Muren die op je afkomen werkelijk en een enorme stroming bovendien! Wat doe je dan als Nederlander? Juist...bodyboard huren en gaan!!! Wat een toptijd!

De week vliegt voorbij en na elke dag strand en uitgaan missen we uiteindelijk het reis-gevoel. We besluiten dat het genoeg is geweest en dat het tijd is om verder te gaan. Inmiddels zijn we allebei bruin van kleur en bruisend van de energie! Oaxaca is ons volgende doel en ook die plaats gaan we veroveren!!

We wensen iedereen vanuit Mexico alvast een geweldig nieuwjaar toe, maar doe alsjeblieft voorzichtig met vuurwerk;)

Hasta luego amigo´s en amiga´s

Albert en Sander!