Merida- Tijd voor ontspanning

Nederlanders,
Na ons verblijf in Campeche is het tijd voor een, op het oog, soortgelijke stad, Merida! We arriveren in het middagzonnetje, wat ons uitgebreid de tijd geeft om onze bestemming te bereiken.

Onze bestemming is volgens de lonely planet een toppertje. Er is een keuken, een gemeenschappelijke tuin en er is gratis internet. Eenmaal aangekomen blijkt dit allemaal te kloppen! Helemaal goed dus, behalve de bedden in de dorm. Er staan 4 gammele stapelbedden, waarvan die van mij (Sander) verschrikkelijk kraakt. Al beweegt de persoon onder je dan schudt het bed gedurende 3 minuten gigantisch na! Niet echt ideaal dus...

In de stad Merida verblijven we voor ongeveer 5 dagen. We doen niet bijzonder veel, want de dagen in Merida staan in het teken van uitrusten (ja, zo´n vakantie is bijzonder zwaar)!

Topactiviteiten hebben we hier niet ondernomen! Hoogtepunt was met 7 man naar de bios om de film the Curious life of Benjamin Button te aanschouwen. Deze film zal als een rode draad door onze verdere reis lopen en is een aanrader voor een ieder die hem nog niet gezien heeft. Voor de terugweg naar het hostel zochten we een taxi die ons allen tegelijk mee durfde te nemen. De taxi´s op dat tijdstip (net na middernacht) zijn schaars en na 10 min. wachten komt er eentje die maar 4 personen mee wil nemen. Op het moment dat we besluiten 4 man in de taxi te laten plaatsnemen komt er een andere taxi van dezelfde organisatie aanrijden. Ik vraag aan de chauffeur van die taxi of hij er problemen mee heeft met een bomvolle tax naar ons hostel te rijden. Nadat de man aangeeft dat het hem niets uitmaakt stroomt de andere taxi leeg en stampen we onszelf in zijn taxi. Dat de taxichaufs onderling bonje kregen is niet ons probleem en na een van de meest ongemakkelijke minuten die we tijdens onze reis gekend hebben stappen we, alle 7, voor de deur van ons hostel uit.

Een ander noemenswaardig feitje is dat we iedere dag onze kookkunsten hebben tentoongesteld in het keukentje van het hostel. De kwaliteit die wij daar lieten zien viel direct op bij de overige reizigers. Hier moet als kanttekening bij geplaatst worden dat het niveau van enkelen enorm bedroevend was.

Een avond hadden we een heerlijk stukje vlees voor onszelf gekocht. Echter, op het moment dat Ap bezig is met het bereiden van de lap komen we erachter dat we geen peper hebben. Dit is het moment dat ik me geen moment bedenk en bij het eerste huis wat ik tegenkom vraag of er misschien wat Pimiente (geen idee of ik het goed schrijf) aanwezig is, dat ik mee kan krijgen. De vrouw geeft me een zakje peper mee en nog geen 5 min. later kunnen we verder met koken. Een klein voorbeeld van hoe zeer wij op dat moment al geintegreerd zijn in de Mexicaanse cultuur!

Een andere dag kunnen we met twee Australische meiden mee-eten. Dat laten we natuurlijk niet aan onze neus voorbij gaan, dachten we. Albert, sociaal als hij is, stelt op zijn beurt als tegenprestatie voor een fles wijn te halen. Een prima deal, vinden de Aussies. Albert zegt over 15 min terug te zijn. Een half uurtje later is het eten klaar. ALbert is nog niet terug met de fles en na 5 minuten wachten besluiten we het eten niet kouder te laten worden dan het op dat moment al is. Een kleine 3 kwartier later is ALbert nog steeds niet terug met de wijn. Na de afwas worden we toch een beetje ongerust en las ik een zoekactie in! Terwijl ik mijn eerste schrede buiten de deur van het hostel zet, zie ik Ap in de verte triomfantelijk met zijn fles wijn lopen. Zijn uitleg waarom het zolang duurde: ¨Het was wat verder dan ik dacht¨! Het wijntje was overigens heerlijk...

De rest van onze tijd in Merida spenderen we met het nuttigen van alcoholische versnaperingen, het spelen met kaarten, uitslapen en uitgaan.

Op een van deze avondjes uit gaan we op stap met een Zweed en een Zwitser. We staan in een kroeg waar louter locale mensen te vinden zijn. Zoals wel vaker in Mexico is ook hier de drank gratis en is ook hier het probleem dat er maar 1 bar is die door een dringende menigte de gehele avond niet voor het oog waarneembaar is.
Terwijl Ap en ik kalm onze ogen te goed doen aan het vrouwelijk schoon wat er rondloopt en een nip nemen van onze biertjes, zien we de Zweed met wat lokale jongens praten. De Zwitser die we kennen als een kalme, ietwat verlegen jongen staat midden op de dansvloer zijn danstechniek tentoon te spreiden. Wat biertjes later staan Ap en ik ook op de dansvloer en hebben we een goed overzicht over de lokale bevolking, met een gemiddelde lengte van 1.50 zijn wij net reuzen! Wat wel een probleem vormt is dat deze kabouters als gekken tegen ons aan staan te botsen. Aan het einde van de avond zien we de Zwitser hangen aan de lippen van een Mexicaans monster. De Zwitser kan zich op een gegeven moment bevrijden uit zijn benarde positie. Waarna hij in het Spaans wordt nageschreeuwd door het monster. Als souvenir heeft hij haar telefoonnummer bemachtigd. Tot slot van de avond word Sander aangesproken door een Mexicaanse of hij zin heeft om mee naar haar huis te gaan. Na dit vriendelijk afgewezen te hebben komt er een einde aan een mooie avond.

Na 5 dagen zijn we op en top uitgerust en zijn we Merida ook goed zat, dus besluiten we verder te reizen om weer eens wat cultureels te doen. We gaan naar Chitzen Itza, een van de wereldwonderen om uit te zoeken of dit ook daadwerkelijk zo indrukwekkend is als de term wereldwonder je doet denken.