Teken van leven!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sander en Albert
26 Februari 2009 | Mexico, San Cristóbal de las Casas
Beste lezers,
Drie weken terug hadden we het goede voornemen om in een rap tempo onze verhalen via dit medium met jullie te delen. Een reis naar het Cuba van Fidel Raul Castro gooide echter roet in het spreekwoordelijke eten. Om jullie als trouwe lezers van dit blog tevreden te houden willen we het verzuimde voornemen als doel stellen voor de komende week met steengoede verhalen en foto´s. We horen jullie denken: Foto´s?? Dat werd potdomme wel eens tijd ook. We hebben een account aangemaakt op picasa dat te bereiken is via www.picasaweb.google.com/sandercok
Campeche:
Na een busreis van 6 uur komen we aan in Campeche. We hebben tijdens onze reis van andere reizigers goede verhalen gehoord over het Monkey hostel dat gevestigd is in deze plaats. De naam van dit hostel sprak vooral Albert direct aan. We gaan dan ook direct op zoek naar een taxi die ons naar dit geweldige onderkomen kan vervoeren. Echter voordat we in een taxi kunnen stappen worden we aangesproken door een scandinavisch stel. Ze vragen ons of ze mee mogen rijden zodat de rit wat goedkoper is. Prima, in plaats van anderhalve euro wordt de rit gehalveerd naar 75 cent! Onderweg krijgen we van dit stel ook nog eens een mooi boek over Guatemala. Een lekker begin in Campeche!
Het Monkey hostel bevalt ons prima. Er is een keuken, gratis internet een leuk dakterras en goede muziek. Er is ook een vage canadees die een laptop bij zich heeft. Hij mag dan een einzelganger zijn, maar hij maakt zich enorm nuttig door mijn (Sander) foto´s te branden op CD en ons van bier te voorzien, doordat hij teveel heeft ingeslagen een dag eerder. Campeche wordt steeds leuker;) Het enige nadeel is dat de douchekop alleen koud water geeft.
De eerste dag in Campeche komen we door met rondslenteren door het stadje. Dat Campeche sinds 1999 op de Unesco lijst is geplaatst is duidelijk te zien. 2000 gebouwen zijn sindsdien gerenoveerd en de straten zijn er brandschoon. Wat ons daarnaast in positieve zin opvalt is een open hal waar de jeugd onder begeleiding allerlei sporten beoefent. In Nederland is dit vrij normaal, maar hier in Mexico is het de eerste keer dat we zoiets zien. We kregen net het idee dat de Mexicanen nog nooit van de term ´sport´ hadden gehoord. (De gemiddelde mexicaan lijkt net een propje)
De tweede dag staat in het teken van Edzna. Dit is, na Palenque, de tweede Mayastad dat we willen bezoeken. We besluiten met een locale bus te gaan, omdat dat het goedkoopst is. Eenmaal in de bus hebben we absoluut geen idee waar we eruit moeten. Omdat we zo zenuwachtig naar buiten zitten te kijken worden we aangesproken door een Mexicaan die achter ons zit. Hij vroeg ons waar we naar toe moesten en dankzij hem konden we op de goede plek uit de bus. Vriendelijk volk die Mexicanen!
Nadat we uitgestapt zijn beseffen we ons dat we ¨in the middle of nowhere¨ beland zijn. We moeten nog een flink stuk lopen om bij de Ruines te komen.
Wanneer we het terrein opkomen en betalen voor het kaartje vragen we direct aan de man achter de receptie of hij misschien weet hoelaat de laatste bus terug gaat, zodat we weten hoelang we op het complex kunnen blijven. Dit wetende vervolgen we onze weg. Na 1 minuut lopen begint het plotseling verschrikkelijk te regenen. Wij waren op dat moment gezegend met een dak boven ons hoofd van een gebouwtje waar Maya-inscripties tentoongesteld werden. Twintig minuten en een aantal knakworsten op droog brood verder stopt de bui eindelijk. Niet iedereen was zo gezegend bleek al snel, want op het moment dat we het park in willen lopen komt er een Amerikaanse vrouw zeiknat vanuit de richting van de Ruines. Vervelend!
De Ruines waren de moeite waard om te bezoeken, maar niet zo mooi als de Ruines die we in Palenque hebben gezien.
Nadat we het hele park gezien hebben snellen we terug naar de ingang om de laatste bus te halen. Na 20 minuten wachten begint het te regenen en vragen we ons af hoe we in hemelsnaam thuis zullen komen. Gelukkig verschijnt 10 minuten later een busje die zo vriendelijk is om ons mee te nemen. Al met al een avontuurlijke dag.
Terug in het hostel ontmoeten we een aantal nederlanders. Ze vertellen ons dat ze een tour geboekt hebben naar Calakmul. Dit zijn Maya-ruines bij de kust van Guatemala. Hoe meer personen zich inschrijven, hoe goedkoper de trip. We besluiten ons in te schrijven en we weten de maffe Canadees ook mee te lokken.
De tour vangt aan met een busreis van 5 uur. Deze bus vertrekt om 6 uur in de ochtend. Het leuke aan deze ruines is dat ze verborgen liggen in de jungle. Ver weg van de bewoonde wereld. Vanaf de hoofdweg moeten we nog 60 km door een smal jungleweggetje rijden voor we arriveren. Een verschrikkelijk lange rit, maar het was de moeite waard. Calakmul is een grote mayastad waar we 3 uur hebben rondgelopen. Met als toppers twee enorme tempels die we konden beklimmen. De terugreis was weer wat minder. Weer 5 uur in de bus zonder hoofdsteun wat het slapen niet makkelijker maakt!
Terug in het hostel besluiten we een busticket te boeken naar Merida voor de volgende dag. Dit verhaal zullen we zo spoedig mogelijk plaatsen!
We willen jullie nogmaals wijzen op de website www.picasaweb.google.com/sandercok waar we foto´s hebben geplaatst.
Tot snel!!
Beto y Alejandro
Drie weken terug hadden we het goede voornemen om in een rap tempo onze verhalen via dit medium met jullie te delen. Een reis naar het Cuba van Fidel Raul Castro gooide echter roet in het spreekwoordelijke eten. Om jullie als trouwe lezers van dit blog tevreden te houden willen we het verzuimde voornemen als doel stellen voor de komende week met steengoede verhalen en foto´s. We horen jullie denken: Foto´s?? Dat werd potdomme wel eens tijd ook. We hebben een account aangemaakt op picasa dat te bereiken is via www.picasaweb.google.com/sandercok
Campeche:
Na een busreis van 6 uur komen we aan in Campeche. We hebben tijdens onze reis van andere reizigers goede verhalen gehoord over het Monkey hostel dat gevestigd is in deze plaats. De naam van dit hostel sprak vooral Albert direct aan. We gaan dan ook direct op zoek naar een taxi die ons naar dit geweldige onderkomen kan vervoeren. Echter voordat we in een taxi kunnen stappen worden we aangesproken door een scandinavisch stel. Ze vragen ons of ze mee mogen rijden zodat de rit wat goedkoper is. Prima, in plaats van anderhalve euro wordt de rit gehalveerd naar 75 cent! Onderweg krijgen we van dit stel ook nog eens een mooi boek over Guatemala. Een lekker begin in Campeche!
Het Monkey hostel bevalt ons prima. Er is een keuken, gratis internet een leuk dakterras en goede muziek. Er is ook een vage canadees die een laptop bij zich heeft. Hij mag dan een einzelganger zijn, maar hij maakt zich enorm nuttig door mijn (Sander) foto´s te branden op CD en ons van bier te voorzien, doordat hij teveel heeft ingeslagen een dag eerder. Campeche wordt steeds leuker;) Het enige nadeel is dat de douchekop alleen koud water geeft.
De eerste dag in Campeche komen we door met rondslenteren door het stadje. Dat Campeche sinds 1999 op de Unesco lijst is geplaatst is duidelijk te zien. 2000 gebouwen zijn sindsdien gerenoveerd en de straten zijn er brandschoon. Wat ons daarnaast in positieve zin opvalt is een open hal waar de jeugd onder begeleiding allerlei sporten beoefent. In Nederland is dit vrij normaal, maar hier in Mexico is het de eerste keer dat we zoiets zien. We kregen net het idee dat de Mexicanen nog nooit van de term ´sport´ hadden gehoord. (De gemiddelde mexicaan lijkt net een propje)
De tweede dag staat in het teken van Edzna. Dit is, na Palenque, de tweede Mayastad dat we willen bezoeken. We besluiten met een locale bus te gaan, omdat dat het goedkoopst is. Eenmaal in de bus hebben we absoluut geen idee waar we eruit moeten. Omdat we zo zenuwachtig naar buiten zitten te kijken worden we aangesproken door een Mexicaan die achter ons zit. Hij vroeg ons waar we naar toe moesten en dankzij hem konden we op de goede plek uit de bus. Vriendelijk volk die Mexicanen!
Nadat we uitgestapt zijn beseffen we ons dat we ¨in the middle of nowhere¨ beland zijn. We moeten nog een flink stuk lopen om bij de Ruines te komen.
Wanneer we het terrein opkomen en betalen voor het kaartje vragen we direct aan de man achter de receptie of hij misschien weet hoelaat de laatste bus terug gaat, zodat we weten hoelang we op het complex kunnen blijven. Dit wetende vervolgen we onze weg. Na 1 minuut lopen begint het plotseling verschrikkelijk te regenen. Wij waren op dat moment gezegend met een dak boven ons hoofd van een gebouwtje waar Maya-inscripties tentoongesteld werden. Twintig minuten en een aantal knakworsten op droog brood verder stopt de bui eindelijk. Niet iedereen was zo gezegend bleek al snel, want op het moment dat we het park in willen lopen komt er een Amerikaanse vrouw zeiknat vanuit de richting van de Ruines. Vervelend!
De Ruines waren de moeite waard om te bezoeken, maar niet zo mooi als de Ruines die we in Palenque hebben gezien.
Nadat we het hele park gezien hebben snellen we terug naar de ingang om de laatste bus te halen. Na 20 minuten wachten begint het te regenen en vragen we ons af hoe we in hemelsnaam thuis zullen komen. Gelukkig verschijnt 10 minuten later een busje die zo vriendelijk is om ons mee te nemen. Al met al een avontuurlijke dag.
Terug in het hostel ontmoeten we een aantal nederlanders. Ze vertellen ons dat ze een tour geboekt hebben naar Calakmul. Dit zijn Maya-ruines bij de kust van Guatemala. Hoe meer personen zich inschrijven, hoe goedkoper de trip. We besluiten ons in te schrijven en we weten de maffe Canadees ook mee te lokken.
De tour vangt aan met een busreis van 5 uur. Deze bus vertrekt om 6 uur in de ochtend. Het leuke aan deze ruines is dat ze verborgen liggen in de jungle. Ver weg van de bewoonde wereld. Vanaf de hoofdweg moeten we nog 60 km door een smal jungleweggetje rijden voor we arriveren. Een verschrikkelijk lange rit, maar het was de moeite waard. Calakmul is een grote mayastad waar we 3 uur hebben rondgelopen. Met als toppers twee enorme tempels die we konden beklimmen. De terugreis was weer wat minder. Weer 5 uur in de bus zonder hoofdsteun wat het slapen niet makkelijker maakt!
Terug in het hostel besluiten we een busticket te boeken naar Merida voor de volgende dag. Dit verhaal zullen we zo spoedig mogelijk plaatsen!
We willen jullie nogmaals wijzen op de website www.picasaweb.google.com/sandercok waar we foto´s hebben geplaatst.
Tot snel!!
Beto y Alejandro
-
26 Februari 2009 - 05:07
Leo :
Yes !!! eindelijk; net wakker en mijn dag is al weer goed; snel werken en vanavond lekker lezen en kijken. -
26 Februari 2009 - 07:28
Vera:
Hoi avonturiers: dat is weer een leuk stuk om te lezen! Het verbaast me dat jullie nog tijd hebben om verhalen te plaatsen!
Genieten jullie maar van de volgende belevenissen.
groetjes, Vera -
26 Februari 2009 - 07:58
Anneke & Pieter:
Hoi Sander en Albert,
Leuk om alles te lezen en de foto's te zien. Ziet er allemaal prima uit! Amuseer jullie...
Anneke & Pieter -
26 Februari 2009 - 08:51
Marink:
heee mannen! Klinkt goed, beetje tempels beklimmen in de jungle :D ben jaloers!! Ik ga vanavond ff de foto's bekijken ben benieuwd!
liefs,
marink -
26 Februari 2009 - 09:28
Dymphy:
Zit op mijn werk en vraag me sterk af wat ik hier zit te doen! Krijg zo'n zin in spannende avonturen als ik jullie verhalen lees! Maaruh, hoe gaat het met jullie spaans? Geniet!!! x Dymph -
26 Februari 2009 - 09:29
Marky H:
De Fit-wintersport komt in zicht! Heb ik eindelijk een tegenverhaal voor al jullie avonturen!! -
26 Februari 2009 - 10:48
Eric:
Boys, deze jongen is alweer drie weken in Nederland..te bizar om dit verhalen hier weer te lezen!!
Klinkt allemaal goed! Foto's ook!
Geniet ervan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
