Oud en nieuw in Veracruz
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sander en Albert
16 Januari 2009 | Mexico, Veracruz
Beste lezers,
We lopen ietwat achter met onze verhalen dus gaan we proberen hier in de komende week een tempoversnelling in te gooien!
We zijn inmiddels aangekomen in Merida. Aangezien jullie nog verhalen tegoed hebben van San Cristobal, Palenque, Campeche en deze over Veracruz snappen jullie wat we bedoelen:D
Allereerst hebben we gemerkt dat het verhaal van Oaxaxa niet helemaal compleet is. Sterker nog, het mooiste verhaal ontbreekt. Dit is wat er gebeurde op de laatste dag daar:
Inmiddels hebben we uitgecheckt in ons hostel en we doden onze tijd met rondslenteren door de stad. Plotseling komt er een vrouwtje onze richting oplopen. Ze lacht naar ons en wij uiteraard naar haar. Ze komt op ons afgelopen en ze verteld dat ze ons al eerder heeft zien lopen die dag. Het is een jonge vrouw van laat in de 20. We praten wat en verteld ons uiteindelijk dat ze ons wel een massage kan geven. Eerst stelt ze voor dit te doen in ons hostel, maar aangezien we daar geen kamer meer hebben kan dit niet doorgaan. Ze besluit ons uit te nodigen bij haar thuis. Om 8 uur in de avond. Rond 10 uur zou onze bus vertrekken dus veel tijd hebben we niet.
Rond kwart voor acht liepen we richting het opgegeven adres. Een massage zo vlak voor een nieuwe busreis is natuurlijk geniaal. Vol goede moed paraderen we de, op het oog, achterstandswijk in. Na een aantal keer het adres te hebben gevraagd komen we uiteindelijk bij het goede pand uit. Bij de winkel grenzende aan het pand vragen we of de dame van de massage daar in de buurt woont. Zodra we dit gezegd hebben klopt de eigenaar van de zaak op een deur en 2 tellen later staat het vrouwtje buiten. We moeten meekomen. We gaan een enorm smal straatje door naar de achterkant van de winkel. We arriveren in een klein pleintje en links van dit pleintje is haar kamer. Een kamer, want meer is het niet. Het is een ruimte van max. 3 bij 4 meter. Binnen ligt in de verre hoek een matras met daarnaast 2 kussens. Een tv staat aan de andere kant met 2 stoelen er voor. Verder staat er een doos met daarin 2 kippen. Deze beesten zijn ook de boosdoener van de vieze geur die in het kamertje te ruiken is. Ik (Sander) laat Albert eerst de massage ondergaan, want om heel eerlijk te zijn moest ik de nieuwe ervaring een beetje laten bezinken. In zo^n smerige ruimte kun je niet leven, dacht ik. Tot onze grote verbazing heeft de vrouw ook nog twee kinderen. Van 12 en 7 jaar. Ze wonen dus met zijn 3en in de kleine ruimte!! Onvoorstelbaar.
De massage was niet meer dan het invetten van heel het lichaam. Tot het haar aan toe. Wanneer de vrouw tot onze steeds groter wordende verbazing ook de hele tijd door roept "me not married", "me not married" zijn we het wel een beetje zat. Op de vraag hebben jullie een vriendin is het antwoord dan ook: Ja we zijn allebei gelukkig getrouwd! Wanneer we allebei op het ranzige matras hebben gelegen en als ware ingevette griekse worstelaars ons weer in de kleren hebben gehesen vraag ik aan Ap, zullen we haar 100 pesos geven voor de moeite?? Echter voordat we het geld kunnen geven heeft de vrouw inmiddels iets opgeschrven op een blaadje. Het geintje kost 150 pesos per persoon!!! Echt te bizar! We hebben niet meer dan 120 pesos bij ons dus na dat overhandigt te hebben maken we ons snel uit de voeten.
Totaal inge-olied begaven we ons naar de bushalte. Tot zover de aanvulling op het vorige verhaal.
Veracruz:
Albert kent iemand uit Nederland wiens familie woont in Veracruz. Deze familie gaan we opzoeken en dit is ook de plaats die we hebben uitgekozen om oud en nieuw te vieren.
We arriveren met de bus om half 6 in de ochtend. Door dit tijdstip besluiten we de eerste nacht in een hotel te slapen en later de familie te bellen dat we goed en wel zijn aangekomen.
Uitgeslapen gaan we rond het middaguur richting het huis van de kennis van ap. Aangekomen in de goede straat blijkt dat de huisnummers niet helemaal kloppen. Het nummer dat we zoeken is niet te traceren. Ook navraag in enkele winkels helpt niets. Dan maar bellen, denken we! Albert belt op en krijgt de moeder aan de lijn. Hij zegt zijn naam en daarna klote! Ik ken het spaanse woord klote niet dus vraag aan Ap wat er is. Nou, zegt ie, het tegoed op de telefoonkaart is op. Lekker! Mobiel is de familie ook niet te bereiken, dus is het afwachten tot we worden teruggebeld op de mobiel van Ap.
Ondertussen besluiten we de haven te gaan verkennen. Veracruz is namelijk al eeuwenlang (een van) de belangrijkste havensteden van Mexico. Een haven met een rijke historie moet interessant zijn dachte we. We hebben er wat mooie gebouwen bekeken en nadat we wat gezeten hebben aan de boulevard worden we eindelijk gebeld door Vanessa. Ze is de zus van het meisje dat Ap kent vanuit Nederland. Ze komt ons samen met haar moeder Violetta en neefje Daniel ophalen met de auto. Samen met Daniel en Vanessa gaan we eerst wat drinken bij een terras op het strand van Veracruz. Volgens ons het minste strand wat we tot dan toe hebben meegemaakt.
We zijn nog niet aangekomen op het terras of een jongen loopt ons voorbij en draait zich naar Albert toe. Hij schreeuwt allelei verwensingen richting Ap en is duidelijk uit op een vechtpartij. Ap reageert niet en loopt richting een tafeltje, waarna de jongen (die gezien zijn rode ogen duidelijk onder invloed is) doorloopt en ons met rust laat. Een aparte eerste ervaring in de stad Veracruz.
Later in de middag gaan we naar het huis van Violetta. Een heel ruim onderkomen boven een drukke winkelstraat. Het is een heerlijk relaxte plaats waar we de komende week zullen verblijven en na 1 nachtje in een hotel ook zullen slapen.
De dag van aankomst staat niet alleen in het teken van de kennismaking met de stad Veracruz zelf. Het is 31 december dus een nieuw jaar staat voor de deur. We zijn heel benieuwd hoe zoiets gevierd wordt in een land als Mexico!
Het eerste verschil wordt al direct duidelijk als we aan tafel gaan. Iedereen is heel netjes gekleed, zelfs de tafel is prachtig aangekleed. We steken daar een beetje bij af met onze spijkerbroek met respectievelijk zwart (Sander) en witte (albert) shirt!
Het mocht de pret echter niet drukken. Het eten was heerlijk en de complimenten voor de kok (Violetta)daar.
Ook in Mexico wordt O&N met familie en vrienden gevierd. De vriend van Violetta was er samen met haar dochter Tere. Daarnaast was ook de zus van Violetta aanwezig met haar zoon Daniel. De communicatie verloopt grotendeels via Daniel, want hij spreekt vloeiend engels! Beetje jammer is alleen dat hij maar voor 1 dag in Veracruz verbleef . Vanessa spreekt redelijk engels, maar verder moeten we ons in het spaans verstaanbaar maken. Het woordenboek zou zichzelf deze week onsterfelijk maken!
Vlak voor het nieuwe jaar aanbreekt wordt er nog een goed voornemen van 2008 ingelost. We wagen een salsa-dansje samen met Vanessa. We zijn nog geen koningen, maar het begin is er!
Dan is het eindelijk zover. Wanneer de eerste Nederlanders alweer beginnen aan hun eerste dag van 2009 mogen wij de laatste tellen van 2008 vaarwel zeggen. Na het gebruikelijke aftellen van diez naar zero gaan we als een speer naar het balkon in afwachting van al het moois dat komen gaat. 2 vuurpijlen zien we de lucht in gaan. Dat was het!! Wat een contrast met Nederland, waar iedereen de straat op rent om honderden euro s aan vuurwerk de lucht in te schieten. Het geld ontbreekt in Mexico simpelweg om dat hier te evenaren.
Later die avond gaan we met de meiden Tere en Vanessa naar een boulevard, waar zo blijkt bij aankomst, alle jeugd van Veracruz zich verzameld heeft. Een apart gevoel om daar als twee europeanen rond te lopen. Zeker gezien het feit dat er elke 10 minuten een stoet politiewagens langs komt rijden waar je eng van wordt. Wel 20 wagens achter elkaar...Bizar!
We besluiten niet te lang te blijven, de meiden besluiten anders en blijven achter. Met de taxi worden we afgezet bij ons hotel. Uiteindelijk toch een beetje teleurgesteld, want we hadden meer van het feest verwacht.
De week vliegt voorbij in Veracruz. We gaan met de auto naar plaatsen waar weinig toeristen komen en zien koffiebomen en bananenbomen bij de vleet. Zo komen we ook langs een plaats waar 5 mannen in een paal klimmen. Bovenop die paal voeren ze 1 of andere rituele dans uit en laten zich vervolgens met een touw aan de been gebonden naar beneden vallen. Fotos hiervan volgen nog, maar het was spectaculair en 1tje in de categorie: Dont try this at home!! Verder bezoeken we een aantal musea die de geschiedenis van de havenstad vertellen.
Naast de culturele bezoeken zijn we veel opgetrokken met Vanessa en Tere. Twee enorm lieve meiden die ons de stad hebben laten zien bij dag en bij nacht. Het nachtleven in Veracruz is erg leuk. We zijn naar een Rock-cafe geweest, waar we met geluk naar binnen mochten. Iedereen is daar namelijk verplicht om ID te laten zien. Wij nemen nooit ons paspoort mee dus de dames moesten de eigenaar heel lief aankijken. Het werkte..
Op de laatste avond hebben we nog een geboorte meegemaakt van 6 puppies. We werden wakker van het geblaf van de 5 honden die ook in het huis wonen. Een van de honden was aan het bevallen. Leuk om dat een keer meegemaakt te hebben.
De gastvrijheid die we hebben ervaren in Veracruz is met geen pen te beschrijven. Alles werd voor ons geregeld. We slapen zelfs in het bed van Violetta(zelf slaapt ze in bed bij haar dochter) We hoefden maar een kick te geven en Violetta en Vanessa stonden voor ons klaar. Een enorm leuke week en een tijd om nooit te vergeten!!
Bijna een hele week zijn we in de stad blijven hangen, voordat we het weer tijd vonden om verder te trekken. De volgende bestemming beloofde weer is wat anders. San Cristobal de las Casas, een stadje in de bergen op een hoogte van meer dan 2000 meter.
Dit verhaal zal zoals beloofd snel geplaatst worden! Hou de site dus in de gaten! Als laatste willen we nog melden dat de fotos van de andere weken inmiddels geplaatst zijn.
Jeroen nog bedankt voor het uploaden ervan!!
Tot snel,
Albert en Sander
We lopen ietwat achter met onze verhalen dus gaan we proberen hier in de komende week een tempoversnelling in te gooien!
We zijn inmiddels aangekomen in Merida. Aangezien jullie nog verhalen tegoed hebben van San Cristobal, Palenque, Campeche en deze over Veracruz snappen jullie wat we bedoelen:D
Allereerst hebben we gemerkt dat het verhaal van Oaxaxa niet helemaal compleet is. Sterker nog, het mooiste verhaal ontbreekt. Dit is wat er gebeurde op de laatste dag daar:
Inmiddels hebben we uitgecheckt in ons hostel en we doden onze tijd met rondslenteren door de stad. Plotseling komt er een vrouwtje onze richting oplopen. Ze lacht naar ons en wij uiteraard naar haar. Ze komt op ons afgelopen en ze verteld dat ze ons al eerder heeft zien lopen die dag. Het is een jonge vrouw van laat in de 20. We praten wat en verteld ons uiteindelijk dat ze ons wel een massage kan geven. Eerst stelt ze voor dit te doen in ons hostel, maar aangezien we daar geen kamer meer hebben kan dit niet doorgaan. Ze besluit ons uit te nodigen bij haar thuis. Om 8 uur in de avond. Rond 10 uur zou onze bus vertrekken dus veel tijd hebben we niet.
Rond kwart voor acht liepen we richting het opgegeven adres. Een massage zo vlak voor een nieuwe busreis is natuurlijk geniaal. Vol goede moed paraderen we de, op het oog, achterstandswijk in. Na een aantal keer het adres te hebben gevraagd komen we uiteindelijk bij het goede pand uit. Bij de winkel grenzende aan het pand vragen we of de dame van de massage daar in de buurt woont. Zodra we dit gezegd hebben klopt de eigenaar van de zaak op een deur en 2 tellen later staat het vrouwtje buiten. We moeten meekomen. We gaan een enorm smal straatje door naar de achterkant van de winkel. We arriveren in een klein pleintje en links van dit pleintje is haar kamer. Een kamer, want meer is het niet. Het is een ruimte van max. 3 bij 4 meter. Binnen ligt in de verre hoek een matras met daarnaast 2 kussens. Een tv staat aan de andere kant met 2 stoelen er voor. Verder staat er een doos met daarin 2 kippen. Deze beesten zijn ook de boosdoener van de vieze geur die in het kamertje te ruiken is. Ik (Sander) laat Albert eerst de massage ondergaan, want om heel eerlijk te zijn moest ik de nieuwe ervaring een beetje laten bezinken. In zo^n smerige ruimte kun je niet leven, dacht ik. Tot onze grote verbazing heeft de vrouw ook nog twee kinderen. Van 12 en 7 jaar. Ze wonen dus met zijn 3en in de kleine ruimte!! Onvoorstelbaar.
De massage was niet meer dan het invetten van heel het lichaam. Tot het haar aan toe. Wanneer de vrouw tot onze steeds groter wordende verbazing ook de hele tijd door roept "me not married", "me not married" zijn we het wel een beetje zat. Op de vraag hebben jullie een vriendin is het antwoord dan ook: Ja we zijn allebei gelukkig getrouwd! Wanneer we allebei op het ranzige matras hebben gelegen en als ware ingevette griekse worstelaars ons weer in de kleren hebben gehesen vraag ik aan Ap, zullen we haar 100 pesos geven voor de moeite?? Echter voordat we het geld kunnen geven heeft de vrouw inmiddels iets opgeschrven op een blaadje. Het geintje kost 150 pesos per persoon!!! Echt te bizar! We hebben niet meer dan 120 pesos bij ons dus na dat overhandigt te hebben maken we ons snel uit de voeten.
Totaal inge-olied begaven we ons naar de bushalte. Tot zover de aanvulling op het vorige verhaal.
Veracruz:
Albert kent iemand uit Nederland wiens familie woont in Veracruz. Deze familie gaan we opzoeken en dit is ook de plaats die we hebben uitgekozen om oud en nieuw te vieren.
We arriveren met de bus om half 6 in de ochtend. Door dit tijdstip besluiten we de eerste nacht in een hotel te slapen en later de familie te bellen dat we goed en wel zijn aangekomen.
Uitgeslapen gaan we rond het middaguur richting het huis van de kennis van ap. Aangekomen in de goede straat blijkt dat de huisnummers niet helemaal kloppen. Het nummer dat we zoeken is niet te traceren. Ook navraag in enkele winkels helpt niets. Dan maar bellen, denken we! Albert belt op en krijgt de moeder aan de lijn. Hij zegt zijn naam en daarna klote! Ik ken het spaanse woord klote niet dus vraag aan Ap wat er is. Nou, zegt ie, het tegoed op de telefoonkaart is op. Lekker! Mobiel is de familie ook niet te bereiken, dus is het afwachten tot we worden teruggebeld op de mobiel van Ap.
Ondertussen besluiten we de haven te gaan verkennen. Veracruz is namelijk al eeuwenlang (een van) de belangrijkste havensteden van Mexico. Een haven met een rijke historie moet interessant zijn dachte we. We hebben er wat mooie gebouwen bekeken en nadat we wat gezeten hebben aan de boulevard worden we eindelijk gebeld door Vanessa. Ze is de zus van het meisje dat Ap kent vanuit Nederland. Ze komt ons samen met haar moeder Violetta en neefje Daniel ophalen met de auto. Samen met Daniel en Vanessa gaan we eerst wat drinken bij een terras op het strand van Veracruz. Volgens ons het minste strand wat we tot dan toe hebben meegemaakt.
We zijn nog niet aangekomen op het terras of een jongen loopt ons voorbij en draait zich naar Albert toe. Hij schreeuwt allelei verwensingen richting Ap en is duidelijk uit op een vechtpartij. Ap reageert niet en loopt richting een tafeltje, waarna de jongen (die gezien zijn rode ogen duidelijk onder invloed is) doorloopt en ons met rust laat. Een aparte eerste ervaring in de stad Veracruz.
Later in de middag gaan we naar het huis van Violetta. Een heel ruim onderkomen boven een drukke winkelstraat. Het is een heerlijk relaxte plaats waar we de komende week zullen verblijven en na 1 nachtje in een hotel ook zullen slapen.
De dag van aankomst staat niet alleen in het teken van de kennismaking met de stad Veracruz zelf. Het is 31 december dus een nieuw jaar staat voor de deur. We zijn heel benieuwd hoe zoiets gevierd wordt in een land als Mexico!
Het eerste verschil wordt al direct duidelijk als we aan tafel gaan. Iedereen is heel netjes gekleed, zelfs de tafel is prachtig aangekleed. We steken daar een beetje bij af met onze spijkerbroek met respectievelijk zwart (Sander) en witte (albert) shirt!
Het mocht de pret echter niet drukken. Het eten was heerlijk en de complimenten voor de kok (Violetta)daar.
Ook in Mexico wordt O&N met familie en vrienden gevierd. De vriend van Violetta was er samen met haar dochter Tere. Daarnaast was ook de zus van Violetta aanwezig met haar zoon Daniel. De communicatie verloopt grotendeels via Daniel, want hij spreekt vloeiend engels! Beetje jammer is alleen dat hij maar voor 1 dag in Veracruz verbleef . Vanessa spreekt redelijk engels, maar verder moeten we ons in het spaans verstaanbaar maken. Het woordenboek zou zichzelf deze week onsterfelijk maken!
Vlak voor het nieuwe jaar aanbreekt wordt er nog een goed voornemen van 2008 ingelost. We wagen een salsa-dansje samen met Vanessa. We zijn nog geen koningen, maar het begin is er!
Dan is het eindelijk zover. Wanneer de eerste Nederlanders alweer beginnen aan hun eerste dag van 2009 mogen wij de laatste tellen van 2008 vaarwel zeggen. Na het gebruikelijke aftellen van diez naar zero gaan we als een speer naar het balkon in afwachting van al het moois dat komen gaat. 2 vuurpijlen zien we de lucht in gaan. Dat was het!! Wat een contrast met Nederland, waar iedereen de straat op rent om honderden euro s aan vuurwerk de lucht in te schieten. Het geld ontbreekt in Mexico simpelweg om dat hier te evenaren.
Later die avond gaan we met de meiden Tere en Vanessa naar een boulevard, waar zo blijkt bij aankomst, alle jeugd van Veracruz zich verzameld heeft. Een apart gevoel om daar als twee europeanen rond te lopen. Zeker gezien het feit dat er elke 10 minuten een stoet politiewagens langs komt rijden waar je eng van wordt. Wel 20 wagens achter elkaar...Bizar!
We besluiten niet te lang te blijven, de meiden besluiten anders en blijven achter. Met de taxi worden we afgezet bij ons hotel. Uiteindelijk toch een beetje teleurgesteld, want we hadden meer van het feest verwacht.
De week vliegt voorbij in Veracruz. We gaan met de auto naar plaatsen waar weinig toeristen komen en zien koffiebomen en bananenbomen bij de vleet. Zo komen we ook langs een plaats waar 5 mannen in een paal klimmen. Bovenop die paal voeren ze 1 of andere rituele dans uit en laten zich vervolgens met een touw aan de been gebonden naar beneden vallen. Fotos hiervan volgen nog, maar het was spectaculair en 1tje in de categorie: Dont try this at home!! Verder bezoeken we een aantal musea die de geschiedenis van de havenstad vertellen.
Naast de culturele bezoeken zijn we veel opgetrokken met Vanessa en Tere. Twee enorm lieve meiden die ons de stad hebben laten zien bij dag en bij nacht. Het nachtleven in Veracruz is erg leuk. We zijn naar een Rock-cafe geweest, waar we met geluk naar binnen mochten. Iedereen is daar namelijk verplicht om ID te laten zien. Wij nemen nooit ons paspoort mee dus de dames moesten de eigenaar heel lief aankijken. Het werkte..
Op de laatste avond hebben we nog een geboorte meegemaakt van 6 puppies. We werden wakker van het geblaf van de 5 honden die ook in het huis wonen. Een van de honden was aan het bevallen. Leuk om dat een keer meegemaakt te hebben.
De gastvrijheid die we hebben ervaren in Veracruz is met geen pen te beschrijven. Alles werd voor ons geregeld. We slapen zelfs in het bed van Violetta(zelf slaapt ze in bed bij haar dochter) We hoefden maar een kick te geven en Violetta en Vanessa stonden voor ons klaar. Een enorm leuke week en een tijd om nooit te vergeten!!
Bijna een hele week zijn we in de stad blijven hangen, voordat we het weer tijd vonden om verder te trekken. De volgende bestemming beloofde weer is wat anders. San Cristobal de las Casas, een stadje in de bergen op een hoogte van meer dan 2000 meter.
Dit verhaal zal zoals beloofd snel geplaatst worden! Hou de site dus in de gaten! Als laatste willen we nog melden dat de fotos van de andere weken inmiddels geplaatst zijn.
Jeroen nog bedankt voor het uploaden ervan!!
Tot snel,
Albert en Sander
-
17 Januari 2009 - 08:12
Leo:
Net wakker heb ik dubbelgelegen van jullie aanvulling Oaxaca; ik dacht dat jullie daar alleen maar braaf ouwe bomen liepen te bekijken )).Onze mantra ''niet met vreemde mensen meegaan'' (ooit bedoeld als levensles) heeft kennelijk z'n beste tijd gehad; maar ja, San jij hebt nou eenmaal niet veel op met mantraas. De tempoverhoging van jullie verslag is leuk en daardoor krjjgen we natuurlijk steeds meer aanvullingen en dat is nog leuker. Het verhaal over Veracruz leest als een roman, ben benieuwd naar de aanvullingen ! Jullie schrijven zo beeldend dat je je bij het lezen gewoon even in Mexico waant. Sowieso is ieder verhaal weer een cadeautje. Zonder hebberig te willen zijn: stuur er maar snel weer 1. Groetjes en veel plezier weer !! -
17 Januari 2009 - 11:59
Joke Collens:
Ik heb het verhaal van jou en je vriend met veel plezier gelezen.
En ik wens jullie nog een hele mooie verdere vakantie toe!
groetjes Joke -
17 Januari 2009 - 18:34
Eveline:
Sander! ( en reisgenoot natuurlijk ) Ik ben helemaaal jaloers op al die verhalen en heb zelf alweer helemaal zin om weg te gaan! Zo te lezen heb je het zeker naar je zin. Goed zo! Geniet er nog van en ik spreek je snel! xxx -
18 Januari 2009 - 06:31
Tomas En Eric Poot En Waardenuburg:
Bazen! Kan niet anders zeggen..BAZEN! -
18 Januari 2009 - 18:02
Dieuwertje:
Hi-laaa-risch! Moet erg lachen om jullie avonturen!
Zie uit naar het volgende verhaal!
Adios!
Dieuwertje -
19 Januari 2009 - 06:27
Ralph Van Twist:
Maasage voor getrouwde mannen?
Daar moet wel een luchtje aanzitten.......
-
19 Januari 2009 - 07:16
Hans V V:
Weer een "vet" verhaal mannen!
Veel plezier! -
19 Januari 2009 - 09:58
Liza:
'massages', kippen, een rituele dans en puppies. Zo te lezen vermaken jullie je nog steeds uitstekend daar. ;)
Ik kijk uit naar jullie volgende verhaal!
Liefs, Liza
PS: Leuke foto's! -
19 Januari 2009 - 11:42
Marieke:
hooi san en ap
wat een leuke verhalen allemaal.. ik weet het: ik had beloofd om veel berichtjes te sturen, maar ja.. drukdrukdruk he:p gelukkig hebben jullie het alleen maar naar je zin daar! ik kan erg lachen om wat ik lees;)
hier is de amerika-reis helemaal geregeld, weet alleen nog niet waar ik terecht zal komen!
veel plezier nog en een kus van marieke
-
24 Januari 2009 - 03:53
Marga:
Hoi stoere mannen,
Iedere keer weer als ik weer een verhaal van jullie zie, nestel ik me met kofiie en iets lekkers achter mijn pc en ga er eens goed voor zitten.
Het is dan alsof ik een paar dagen m'n boek heb weggelegd en er nu weer in mag lezen.
Wat een schrijfstijl!
Kostelijk en hier en daar zelfs briljant te noemen.
De vraag is dan ook wanneer komt er weer eens wat?:)
xx Marga.
-
25 Januari 2009 - 21:09
Nanda:
Heee mannen!
Wat een leuke foto's en mooie verhalen!Zo te zien hebben jullie het goed naar jullie zin:-)
Heel veel plezier nog!!
X anda -
26 Januari 2009 - 00:49
Marga:
Albert en Sander waar zijn jullie nu?
xx Marga.
PS Geeft niks hoor van de foto's, maar dan moeten er wél verhalen komen:) -
26 Februari 2009 - 19:05
Violeta:
Hola Hola !!
Wat leuk dat jullie twee zo mooi tijd had met mijn familie.
Cuidense mucho !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
