![IMG_1943[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/110/803/877_800x600.jpg?r=0)
![IMG_1943[1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/110/803/881_800x600.jpg?r=0)
Tres dias en Oaxaca
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Sander en Albert
10 Januari 2009 | Mexico, Oaxaca
¡Feliz año! Alsnog!
28/29/30 Deciembre 2008.
We vervolgen onze trip door Mexico richting Veracruz. De provincie Yucatan komt steeds nader bij en we kijken uit naar de velen piramides en ruines van de Maya´s die we daar binnenkort (in het nieuwe jaar) aan zullen treffen. Voordat we Veracruz zullen aan doen verblijven we twee dagen in de koloniale stad Oaxaca (Oagaka), een flinke plaats met 268.000 inwoners, gelegen op 1550 m. hoogte. De naam Oaxaca is afkomstig van de van oorsprong Azteekse nederzetting Huaxyacac (spreek uit als Oeaciakak) dat zoiets betekent als ´in de neus van de drukte´). En druk was deze stad zeker. Op het Zocalo (plein in het centrum) was het gedurende ons bezoek altijd bomvol met mensen die genoten van bandjes, orkesten, drankjes en het kopen van prullaria bij een van de vele verkopers, meestal jonger dan 10 jaar.
Even terug naar onze reis van Puerto Escondido naar Oaxaca. We verlaten het surfoord om 23.00 uur in de avond met een klein busje (soort collectivo = klein taxibusje) waar in eerste instantie nog vijf plekken over waren. Echter op het laatste moment stappen er zeven indiaantjes in die gedurende de eerste 4 uur van de in totaal 7-uur-durige rit kotsmisselijk zijn. Maar goed dat Ap net op tijd een flinke plastic zak tevoorschijn toverde, anders had ie nu geen schone lange broeken meer. Het zou een bizarre rit door centrale gebergten en valleien worden. Hemelsbreed een kippe-eindje, in werkelijkheid een bizarre rit door centrale gebergten en valleien over de MEX131.
Aangekomen op het busstation worden we al snel aangesproken door een hippische taxichauffeur (el conducturo). "Hey guys what´s up? How are u doin´ man?" met een zwaar Amerikaans accent. Later bleek hij geen woord Engels te spreken wat natuurlijk ten goede kwam aan onze Spaanse taalvaardigheid. De hippie met knalrode ogen bracht ons naar de Zocalo, waar we een locale agent de weg vroegen naar ons hostel. Dit hostel genaamd Paulina is ons wederom geadviseerd door de Amerikaan Andre, die inmiddels een aardige hoofdrol speelt in onze avonturen in Mexico sinds Taxco. 10 minuten lopen brengt ons bij Paulina, een proper, goeduitziend hostel in het centrum van Oaxaca. Na een kort bezoek aan het Zocalo besluiten we op tijd naar bed te gaan om de volgende dag weer fit en wel bij het ontbijt te verschijnen. Op de dormroom (we slapen met een man of tien) ontmoeten we een Canadees die ons hoort praten met een Amerikaan over onze trip waarin we ook Guatemala willen aandoen. Hij heeft in Leon, plaatsje in Guatemala rondleidingen georganiseerd waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de arme lokale bevolking. Hij vertelde dat hij een maand had samengewerkt en gereisd met de Nederlandse student Rob die twee maanden geleden omkwam bij een ´drugsval´ in Guatemala. Hij reisde ´s nachts met lokale bussen grote afstanden. Deze bussen stoppen overal, en dit wordt sowieso afgeraden om te doen. Wij reizen alleen in 1e klas-bussen of hoger, zoveel mogelijk overdag en niet langer dan een uur of 12. Tot nu toe bevalt dit uitstekend.
De volgende dag (29ste) genieten we van een uitstekend ontbijt, dat is lang niet altijd het geval, gebakken eieren, koffie en thee, cornflakes en yughurt en fruit. Daarna lopen we richting het Zocalo waar we de kathedraal van Oaxaca bezoeken. Daarna bezoeken we El Museo Fotografico, waar op dat moment een tentoonstelling zwart-witcompositie gaande is over de vele (meer dan 20) soorten indianen in Latijns-Amerika.
Ook boeken we de tickets voor onze busreis naar Veracruz (360 Mex.$). ´s Avonds ontmoeten we nog Andreas (Duitsland) die we inmaken met een potje Yathzee, Blijkbaar ook hier een bekend begrip.
Qua vrouwen is dit hotel een kleine teleurstelling. We wilden Salsa-dansen maar daar waren helaas maar twee mensen, beiden man. Het is hier ´s avonds ook echt koud, onder de 20 graden.
Op de op een na laatste dag van december 2008 gebeurt het volgende: we ontbijten flink en checken alvast uit, omdat we eind van de avond vertrekken naar Veracruz. We stallen onze bagage bij de receptie en nemen na een half uur lopen een lokale bus richting een enorme bezienswaardigheid in Tule. 11 pesos (nog geen 50 eurocents) totaal was voor de buschauffeur zeker de moeite waard. Na 20 minuten komen we aan bij ´El arbol de Tule´. Het blijkt de grootste boom ter wereld te zijn en aangekomen in Tule weten we niet wat we zien. Mannetjes (chico´s) van een jaar of 7 vertellen vanalles over de enorme boom en leiden toeristen rond. Ze gebruiken een spiegeltje om het zonlicht te gebruiken als pointer. Ontzettend grappig. Zie foto´s. Terug met de bus besluiten we om in Oaxaca een paar cd´s de kopen om ons fotoarchief bij te werken en vast te leggen. Het plan om alvast een cadeautje te kopen voor de moeder van Violetta en Vanessa mislukt. Deze familie is onze volgende bestemming in Veracruz.
Om 23.59 die dag vertrekt onze bus vanaf het plaatselijke ADO-station (lees A D O Peter Engering!). Helaas kunnen we Puebla niet aandoen, omdat we met oud&nieuw in Veracruz willen zijn. Dit stadje gelegen vlakbij Veracruz is de favoriete stad van exhuisgenoot in Den Haag van Ap Geerten. Dat zeg ik goed he Violetta?
Binnenkort het verhaal van Veracruz en San Cristobal de las Cases!
Saludos,
Alejandro y Beto
PS: foto´s uploaden gaat hier vrij moeizaam vanwege de slechte internetfaciliteiten. We zoeken nog even naar een goede oplossing om onze indrukwekkende hoeveelheid foto´s de laten zien en te archieveren.
UPDATE: Inmiddels zijn er foto's geplaatst!!
28/29/30 Deciembre 2008.
We vervolgen onze trip door Mexico richting Veracruz. De provincie Yucatan komt steeds nader bij en we kijken uit naar de velen piramides en ruines van de Maya´s die we daar binnenkort (in het nieuwe jaar) aan zullen treffen. Voordat we Veracruz zullen aan doen verblijven we twee dagen in de koloniale stad Oaxaca (Oagaka), een flinke plaats met 268.000 inwoners, gelegen op 1550 m. hoogte. De naam Oaxaca is afkomstig van de van oorsprong Azteekse nederzetting Huaxyacac (spreek uit als Oeaciakak) dat zoiets betekent als ´in de neus van de drukte´). En druk was deze stad zeker. Op het Zocalo (plein in het centrum) was het gedurende ons bezoek altijd bomvol met mensen die genoten van bandjes, orkesten, drankjes en het kopen van prullaria bij een van de vele verkopers, meestal jonger dan 10 jaar.
Even terug naar onze reis van Puerto Escondido naar Oaxaca. We verlaten het surfoord om 23.00 uur in de avond met een klein busje (soort collectivo = klein taxibusje) waar in eerste instantie nog vijf plekken over waren. Echter op het laatste moment stappen er zeven indiaantjes in die gedurende de eerste 4 uur van de in totaal 7-uur-durige rit kotsmisselijk zijn. Maar goed dat Ap net op tijd een flinke plastic zak tevoorschijn toverde, anders had ie nu geen schone lange broeken meer. Het zou een bizarre rit door centrale gebergten en valleien worden. Hemelsbreed een kippe-eindje, in werkelijkheid een bizarre rit door centrale gebergten en valleien over de MEX131.
Aangekomen op het busstation worden we al snel aangesproken door een hippische taxichauffeur (el conducturo). "Hey guys what´s up? How are u doin´ man?" met een zwaar Amerikaans accent. Later bleek hij geen woord Engels te spreken wat natuurlijk ten goede kwam aan onze Spaanse taalvaardigheid. De hippie met knalrode ogen bracht ons naar de Zocalo, waar we een locale agent de weg vroegen naar ons hostel. Dit hostel genaamd Paulina is ons wederom geadviseerd door de Amerikaan Andre, die inmiddels een aardige hoofdrol speelt in onze avonturen in Mexico sinds Taxco. 10 minuten lopen brengt ons bij Paulina, een proper, goeduitziend hostel in het centrum van Oaxaca. Na een kort bezoek aan het Zocalo besluiten we op tijd naar bed te gaan om de volgende dag weer fit en wel bij het ontbijt te verschijnen. Op de dormroom (we slapen met een man of tien) ontmoeten we een Canadees die ons hoort praten met een Amerikaan over onze trip waarin we ook Guatemala willen aandoen. Hij heeft in Leon, plaatsje in Guatemala rondleidingen georganiseerd waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de arme lokale bevolking. Hij vertelde dat hij een maand had samengewerkt en gereisd met de Nederlandse student Rob die twee maanden geleden omkwam bij een ´drugsval´ in Guatemala. Hij reisde ´s nachts met lokale bussen grote afstanden. Deze bussen stoppen overal, en dit wordt sowieso afgeraden om te doen. Wij reizen alleen in 1e klas-bussen of hoger, zoveel mogelijk overdag en niet langer dan een uur of 12. Tot nu toe bevalt dit uitstekend.
De volgende dag (29ste) genieten we van een uitstekend ontbijt, dat is lang niet altijd het geval, gebakken eieren, koffie en thee, cornflakes en yughurt en fruit. Daarna lopen we richting het Zocalo waar we de kathedraal van Oaxaca bezoeken. Daarna bezoeken we El Museo Fotografico, waar op dat moment een tentoonstelling zwart-witcompositie gaande is over de vele (meer dan 20) soorten indianen in Latijns-Amerika.
Ook boeken we de tickets voor onze busreis naar Veracruz (360 Mex.$). ´s Avonds ontmoeten we nog Andreas (Duitsland) die we inmaken met een potje Yathzee, Blijkbaar ook hier een bekend begrip.
Qua vrouwen is dit hotel een kleine teleurstelling. We wilden Salsa-dansen maar daar waren helaas maar twee mensen, beiden man. Het is hier ´s avonds ook echt koud, onder de 20 graden.
Op de op een na laatste dag van december 2008 gebeurt het volgende: we ontbijten flink en checken alvast uit, omdat we eind van de avond vertrekken naar Veracruz. We stallen onze bagage bij de receptie en nemen na een half uur lopen een lokale bus richting een enorme bezienswaardigheid in Tule. 11 pesos (nog geen 50 eurocents) totaal was voor de buschauffeur zeker de moeite waard. Na 20 minuten komen we aan bij ´El arbol de Tule´. Het blijkt de grootste boom ter wereld te zijn en aangekomen in Tule weten we niet wat we zien. Mannetjes (chico´s) van een jaar of 7 vertellen vanalles over de enorme boom en leiden toeristen rond. Ze gebruiken een spiegeltje om het zonlicht te gebruiken als pointer. Ontzettend grappig. Zie foto´s. Terug met de bus besluiten we om in Oaxaca een paar cd´s de kopen om ons fotoarchief bij te werken en vast te leggen. Het plan om alvast een cadeautje te kopen voor de moeder van Violetta en Vanessa mislukt. Deze familie is onze volgende bestemming in Veracruz.
Om 23.59 die dag vertrekt onze bus vanaf het plaatselijke ADO-station (lees A D O Peter Engering!). Helaas kunnen we Puebla niet aandoen, omdat we met oud&nieuw in Veracruz willen zijn. Dit stadje gelegen vlakbij Veracruz is de favoriete stad van exhuisgenoot in Den Haag van Ap Geerten. Dat zeg ik goed he Violetta?
Binnenkort het verhaal van Veracruz en San Cristobal de las Cases!
Saludos,
Alejandro y Beto
PS: foto´s uploaden gaat hier vrij moeizaam vanwege de slechte internetfaciliteiten. We zoeken nog even naar een goede oplossing om onze indrukwekkende hoeveelheid foto´s de laten zien en te archieveren.
UPDATE: Inmiddels zijn er foto's geplaatst!!
-
11 Januari 2009 - 03:00
Paulus:
Mag ook wel een klein voetnootje gemaakt bij hotel Paulina. -
11 Januari 2009 - 08:50
Loes:
Vandaag 4 weken geleden dat we jullie naar Brussel brachten. Wat hebben jullie veel gezien in die tijd! Over koud gesproken voor jullie is dat +20, hier is het -10, dat is pas koud! Genoten van jullie belevenissen,
geniet ervan!
-
11 Januari 2009 - 09:37
Doortie D :
Wat een leuke verhalen, wat maken jullie weer een hoop mee.
Wel balen dat het daar zo koud is, hier in NL gelukkig veeel warmer, je zou er echt bijna voor terugkomen!!
Zeker ook wel kicke om je camera eens goed te kunnen gebruiken Ab? En ik zie dat San de introductieduik met dé pop heeft genomen (foto), leuk leuk! ;)
Ben erg benieuwd naar jullie vervolgavonturen, have fun! kleine moeite.
-
11 Januari 2009 - 11:28
Petra:
Volgende verhaal graag in het spaans -
11 Januari 2009 - 14:14
Marga:
Hoi San en Ap,
Gaan jullie yucatan ook echt aandoen?
Want dan heb ik een tip.
Er is een plaatsje dat Boca heet en waar een tropisch woud is met mooie piramides en waar niemand komt.
Ik weet natuurlijk niet hoe het er nu is, maar ik vond het toen 1 van de hoogtepunten van mijn Yucatanreis.
Je kunt er slapen bij de plaatselijke bevolking en het ligt aan een meer met krokodillen.
Maar het zal wel in de lonely planet staan.
In ieder geval: het is de moeite waard om er voor om te rijden, vind ik.
En dan willen we nu toch echt de oud en nieuw verhalen!!
xx
Marga.
-
11 Januari 2009 - 15:43
Karin:
Weer leuk de verhalen te lezen! Hier schaatst iedereen vandaag! Best grappig de ene dag in de zon de andere schaatsen :)
Leuk he zo al die tips en verhalen van andere reizigers!!!! Niks leukers dan de blunders te horen van andere mensen en dan te denken... blij dat we niet de enige waren hahaha
Veel plezier ik ga morgen weer bij STZ werken..
Hasta luego! -
12 Januari 2009 - 08:25
Hans V Vliet:
Mannen,
klinkt allemaal super blijf updaten kan ik elke dag de dag beginnen met een leuk verhaal!
Veel plezier!
Hans -
12 Januari 2009 - 09:54
Mark Henseboy:
Gasten, zo te lezen blijven jullie je op en top vermaken! Keep up the information zou ik zo zeggen. Afgelopen zaterdag hebben jullie wel het Fit-feest (met Wipneus en Pim) moeten missen, maargoed wij hebben jullie daar ook wel een beetje gemist. Tot laterzz. -
12 Januari 2009 - 14:44
Moniek:
Super verhaal weer, boys. Die boom heb ik even 'gegoogled': wow, wat een prachtige gigant! Dat moet een indrukwekkende ervaring zijn, zo'n boom van meer dan 2000 jaar oud. Zoals trouwens al jullie belevenissen indrukwekkend zullen zijn.
De foto's op deze site plaatsen gaat lukken; voor jullie terug zijn staan ze er vast en zeker op!!
Vanaf vandaag is het hier gedaan met de vriespret, de temperatuur bereikt hier nu hoogtes van +1 tot +5 graden C.... Ik geloof dat het tijd wordt om ook maar eens af te reizen naar Mexico, daar waar +20 als koud wordt beschreven. Wat een zaligheid, zo'n temperatuur. Geniet ervan, dikke kus X. -
13 Januari 2009 - 13:38
Mark:
ik weet al precies wat ab tegen die kotsende indiaan zei: pero, pero, pero, pero.... porqué? maar salsadansen met twee mannen; kheb nog wel een nummertje van ene floris liggen...
xx -
14 Januari 2009 - 20:54
Thomas:
Mannen,
Mooi hoor, erg herkenbaar allemaal. Heerlijk in veel te volle busjes en gare hostels. In het begin is het wenne maar uiteindelijk wil je niet anders meer joh. Al wel salsa gedanst? (ondanks dat de lessen niet doorgingen??) Voor volgende weken echt even langs Merida!!! Erg mooi, gezelig en sfeervol. Mooie ondergrondse grotten daar. En gooi der is wat meer foto's op. Veel plezier nog. -
15 Januari 2009 - 17:48
Leo:
Hallo boys, leuk al die nieuwe foto's en wat goed van jullie dat je dat toch nog hebt weten te fixen. Komt er weer een weekendeditie ? Ik kijk er weer naar uit ! -
16 Januari 2009 - 15:50
Marga:
Sjeesus, wat laaaaaaaaaaaaaaang niks gehoord. Niks an hoor!
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
