Onderweg!!! en nu al heel avontuurlijk!!!

Amigo y amiga,

Op het moment van schrijven zijn we inmiddels aan onze derde dag in Mexico bezig. We zitten in een ruimtelijk internetcafe in Taxco, de zilverstad. Een stadje waar we twee uur geleden aangekomen zijn. In dit eerste verslag blikken we terug op de eerste 2 dagen. Hectische dagen, maar enorm leuk!

De reis begon voor ons op Zondagochtend 14 december om 4 ur in de morgen. We werden door pa en ma naar het vliegveld gebracht in Brussel. Daar aangekomen nemen we afscheid van ons uitzwaaipeleton bestaande uit onze ouders en Sieb (de broer van Ap) De douane door ging heel gemakkelijk en na 3 wc-beurten mogen we ook nog eens het vliegtuig in!!! Wat een dag!!! De eerste vlucht verliep vlot en zonder echte hoogtepunten. Op de luchthaven van Madrid komen we voor onze eerste verassing te staan. We moesten een stuk met de metro om naar de goeie gate te komen. Heel apart een metro in een luchthaven. Bijzonder is verder dat we niet meer gecontroleerd worden.

De vlucht van Madrid naar Mexico:
In het vliegtuig is onze eerste teleurstelling een feit. Er zijn geen tv-schermpjes in de hoofdsteunen!! Echt verschrikkelijk! Gelukkig kunnen we nog wel wat aan onze spaanse taal doen en hebben we daar op dit moment mooi 12 uur de tijd voor...Om een kleine indruk te geven van onze taalkennis op dit punt. Albert gaat uit alle macht de dagen van de week uit zijn hoofd leren. Een van onze meest gebruikte woorden is dan ook "Como?"

Tijdens het taxien van het vliegtuig woden we verblijd met spaanstalige kerstliedjes. Deze slechte aftreksels van engelstalige hits duurde bij elkaar ongeveer 20 minuten en op dat punt waren we het ook echt helemaal zat! Na vertrek gaan direct de schermpjes naar beneden en wordt er een enorm slechte engelse roman gedraait. Het rare is dat al onze medereizigers hier totaal anders over denken en gespannen kijken naar de slechtste acteerprestaties die we ooit gezien hebben. Naarmate de vlucht vordert merken we dat onze spaanse woordenschat enorm vooruit gaat! Zo rollen "gracias" en "una aqua" van onze oer-nederlandse tong! 5 minuten zitten we in de lucht en daar komen ze al! De stewardessen met het eten. Laten we hier kort over zijn! We zijn blij dat de pa van Sander enorm veel sultana, ontbijtkoek en andere spullen in de tas heeft gestopt!!!

De Aankomst op luchthaven Mexico-City:
Na 12 uur vliegen arriveren we op het vliegveld van Mexico-city. Eerst staan we in een enorme rij voor de Migration-balie. We moeten opgeven hoelang we van plan zijn te blijven en wie we zijn. Prachtig allemaal, maar het mooiste van alles blijft toch de stempel in ons paspoort!! Schitterend...

De tassen hebben we ook heel vlot. De tas van Sander was heel herkenbaar aan een bandje om de tas en die van Ap zowaar nog herkenbaarder doordat hij zijn tas heeft laten insealen op het vliegveld in Brussel.
Verder naar de Douane. Nog 1x worden onze tassen door een scan gehaald! Nu wordt er aan Sander gevraagd of hij frutas in zijn tas heeft. En of ik dat heb zegt hij op zijn beste spaans, namelijk Bananas!!
Eruit zegt de meneer op zijn beurt, waarna Sander zijn inmiddels bijna zwart geworden bananen afstaat aan de vriendelijke politieman. Daarna mocht Sander op een knop drukken. En jawel een rood lampje verschijnt, wat inhoudt dat de tas van Sander Helemaal onderzocht dient te worden. Na het openen van slotje 1 (vliegtuighoes voor de backpack) en slotje 2 (aan de backpack zelf) werd de tas grotendeels overhoop gehaald. Niks wordt aangetroffen uiteraard.
Albert mocht ook een druk op de knop geven en natuurlijk is zijn lampje groen! Had wat geweest met al dat sealwerk om zijn tas heen!

Wat er gebeurd als we de hal van Mexico-airport inkomen is onvoorstelbaar. Overal mensen die wat van je willen en vooral voor Sander is dit erg wennen. EEn echte goedzak dus hij zegt direct tegen een kerel die een taxi aanbiedt volmondig SIIIIII! Albert is wat bedachtzamer en vraagt zich af of dat nu wel zo verstandig is. Na wat heen en weer geloop om die kerel kwijt te raken komen we hem uiteindelijk weer tegen. Omdat we niet weten wat we anders moeten gaan we maar mee. Een heel stuk van het vliegveld af staat zijn auto. Een aardige vent die tax, maar hij brengt ons door hele ongure straatje waar op elke straathoek wel 10 hoeren staan. Erg spannend. Op een gegeven moment arriveren we vlakbij ons hotel, tenminste volgens onze tax. We moeten nog 1 blok verder lopen en dan zijn we er, volgens hem! De kosten van het ritje: 280 mexicaanse pesos, oftewel opgelicht! Aangezien we geen problemen willen op onze eerste dag geven we hem zijn geld en gaan we op zoek naar ons hotel. Op de plek waar de tax zei dat ons hotel is staat een ander hotel. Holiday Inn. We vragen daar de weg naar ons hotel en dat is nog wel een stukje lopen 10 minuten!

Aangezien het al donker is, half 8 plaatselijke tijd voelen we ons enorm onveilig. We zijn moe en in een onbekende stad en bovenal: We zijn duidelijke toeristen. Albert loopt nog met zijn gesealde tas en ook de tas van Sander zit nog in de vliegtuigtas. We voelen ons op dit moment echt niet fijn! Op straat is het onbeschrijfelijk druk en we hebben het gevoel door iedereen aangestaard te worden. Na 10 minuten lopen bereiken we eindelijk ons hotel. Een mooi schoon hotel en een hele nette kamer! We besluiten een douche te nemen en te kijken of we in het hotel wat kunnen eten. Daarna zijn we direct gaan slapen. In grote spanning hoe Mexico-stad bij dag zou zijn!